O projekcie

Projekt przewiduje udostępnienie na wystawie on-line wybranych obiektów z kolekcji dr. Janusza Fiszera. Spuścizna przez lata tworzona przez dr. J. Fiszera zawiera obiekty pochodzące z całego świata i prawdopodobnie jest jedną z większych kolekcji tego rodzaju. Na wyjątkowość zbioru wpływa nie tylko liczba zgromadzonych zabytków, blisko 13 tysięcy obiektów (a należałoby do tej liczby dodać jeszcze 432 tysiące znaczków), ale również spójność tematyczna i oryginalność. W skład spuścizny wchodzą unikatowe w skali Polski i świata niepublikowane dotąd muzealia o niepodważalnym walorze poznawczym, jak i artystycznym. Kolekcja Muzeum UW została powiększona m.in. o bezcenne archiwalia, w tym o kolekcję bulli papieskich, korespondencje monarchów europejskich (m.in. Elżbiety I, królowej Wiktorii, Jerzego VI, Elżbiety II, Napoleona I, Napoleona III, Emanuela III), dokumenty sygnowane przez osoby mające wpływ na historię XX w. (Benito Mussolini, Winston Churchill), prezydentów Stanów Zjednoczonych (takich jak Abraham Lincoln, Thomas Jefferson, Richard Nixon, James Monroe), czy liczący kilka tysięcy obiektów zbiór papierów wartościowych wydawanych na przestrzeni XIX i XX wieku przez światowych potentatów przedsiębiorstw kolejowych, samochodowych, górniczych. Wśród przekazanych zabytków znalazła się także kolekcja kartograficzna z historycznymi mapami ówczesnych kolonii Imperium Brytyjskiego, mapami państw europejskich i afrykańskich. Darowana przez żonę dr. Janusza Fiszera kolekcja obejmuje również bezcenny zbiór XIX i XX-wiecznych fotografii dokumentujących m.in. Egipt w okresie wielkich wykopalisk archeologicznych, życie w koloniach zamorskich, czy brytyjską rodzinę królewską. Pośród innych muzealiów, o jakie wzbogacono zbiory Muzeum UW znajdują się takie obiekty jak kolekcja filatelistyczna, XIX i XX-wieczne ryciny i plany, zabytkowe kałamarze i szkatułki, brytyjskie ordery, kolekcja autografów, czy zaproszenia na koronacje królewskie.

Biogram dr. Janusza Fiszera

Dr Janusz Fiszer urodził się 17 marca 1957 r. w Piotrkowie Trybunalskim. Od wczesnych lat szkolnych przejawiał nieprzeciętną ciekawość świata. Był zdolny, inteligentny i pracowity. W trakcie nauki w liceum brał udział w licznych olimpiadach przedmiotowych; wysoka lokata w Ogólnopolskim Finale XVII Olimpiady Wiedzy o Polsce i Świecie Współczesnym pozwoliła mu na podjęcie studiów na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego bez konieczności przystępowania do egzaminów wstępnych (1976 r.).

Przez cały okres studiów wykazywał się dużym zaangażowaniem w życie społeczności uczelni: m.in. brał udział w Turnieju Wiedzy Politycznej „Politykus”, w którym w 1979 r. zajął I miejsce w finale środowiskowym w Warszawie, a następnie, wraz reprezentacją Warszawy, IV miejsce w finale ogólnopolskim. W 1979 r. wstąpił do Zrzeszenia Prawników Polskich, brał udział w pracach Koła ZPP na Wydziale Prawa, był także członkiem Centralnej Komisji Organizacyjnej Olimpiady Wiedzy o Polsce i Świecie Współczesnym (1976-1978).

W maju 1980 r. obronił z wyróżnieniem pracę magisterską „Rozwój systemu rachunków bankowych w walutach zagranicznych dla osób fizycznych – krajowców dewizowych”. Wyjątkowo dobra opinia wśród pracowników Uniwersytetu Warszawskiego pozwoliła mu na podjęcie pracy na Wydziale Zarządzania UW w charakterze asystenta stażysty (1980-1981).

W następnych latach kontynuował karierę naukową. W 1982 r. był stypendystą na Uniwersytecie im. Fryderyka Schillera w Jenie (NRD), a w latach 1982-1983 stypendystą Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Kansas (University of Kansas School of Business) w Lawrence w USA. W 1986 r. przebywał na stypendium na Uniwersytecie w Grazu (Austria). W tym samym roku obronił także doktorat z nauk prawnych („Rozwój instytucji reglamentacji dewizowej w prawie polskim w odniesieniu do osób krajowych fizycznych”). W latach 1988-1989 był stypendystą Deutscher Akademischer Austauschdienst (DAAD), następnie, w 1990 r. został stypendystą Fundacji Fritza Thyssena (Fritz Thyssen Stiftung) w Ośrodku Międzynarodowego i Zagranicznego Prawa Podatkowego na Uniwersytecie w Monachium (RFN).

W opinii przełożonych uchodził za osobę bardzo pracowitą, rzetelną, o szerokich zainteresowaniach społecznych i politycznych. Uznanie wśród przełożonych i sukcesy na polu naukowym pozwoliły mu na rozwijanie kariery akademickiej na Uniwersytecie Warszawskim, na stanowiskach, kolejno: asystenta (1981-1982), starszego asystenta (1982-1987), adiunkta w Zakładzie Finansowo-Prawnych Problemów Zarządzania przy Katedrze Prawnych Problemów Administracji i Zarządzania (1987-2007) oraz docenta (od 2007 r.).

Dr Janusz Fiszer był lubiany i ceniony przez swoich studentów. Według opinii Samorządu Studentów Wydziału Zarządzania był jednym z czołowych wykładowców na Wydziale m.in. docenianym za styl prowadzenia i merytoryczność zajęć. Studenci podkreślali, że bardzo chętnie uczestniczyli w prowadzonych przez niego wykładach i wysoko oceniali wartość przekazywanej im przez dr. Fiszera wiedzy. W latach 1990-2007 dr Fiszer był promotorem aż 130 prac magisterskich i dyplomowych. Przeciętnie miał od 6 do 10 magistrantów rocznie.

Kariera dr. J. Fiszera nie ograniczała się wyłącznie do pracy na uczelni. W latach 1990-1991 był ekspertem Sejmowej Komisji Polityki Gospodarczej, Budżetu i Finansów. Rok później został doradcą Ministra Finansów i delegatem Ministerstwa Finansów na posiedzeniach Komitetu Spraw Podatkowych OECD oraz szeregu Grup Roboczych Komitetu. Współnegocjował dziesiątki umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania (z Finlandią, Danią, Cyprem, Singapurem, Zimbabwe, RPA czy też Rumunią i Czechosłowacją).

Na zlecenie Ministerstwa Przekształceń Własnościowych współtworzył projekt ustawy o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (wraz z aktami wykonawczymi), konsultował projekty nowej ustawy o funduszach inwestycyjnych i ustawy o funduszach przemysłowych. W latach 1996-2000, na zlecenie Ministerstwa Przemysłu i Handlu, był współautorem rządowego projektu ustawy o giełdach towarowych. Dr Fiszer współtworzył w 1991 r. polskie biuro międzynarodowej kancelarii prawniczej White & Case, w której był partnerem przyczyniając się do jej rozwoju na rynku polskim. Był znakomitym mentorem dla wielu młodych prawników. W 2012 r. dołączył do grona partnerów międzynarodowej firmy doradczej PwC. Dwa lata później został wspólnikiem kancelarii GESSEL, z którą był związany przez resztę swojego życia.

W ramach pracy w kancelariach dr Janusz Fiszer wielokrotnie pełnił rolę pełnomocnika procesowego w spornych sprawach podatkowych, głównie w sprawach przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, m.in. w precedensowej sprawie o zwrot od Skarbu Państwa podatku dochodowego wraz z odsetkami (ponad 150 mln zł) do Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej – była to największa tego typu sprawa sądowa w Polsce. Doradzał podczas wielu transakcji fuzji i przejęć w Polsce, zarówno spółek publicznych, jak i niepublicznych, m.in. Philip Morris – Krakowskie Zakłady Przemysłu Tytoniowego SA, Pricoa – Business Center Wola, Rolimpex – Constar, Nordea Bank Sweden AB – Bank Komunalny w Gdyni SA, Citibank SA – Bank Handlowy w Warszawie SA, ING Bank NV – Bank Śląski SA, Skanska Europe AB – Exbud SA, Lafarge – ZPG Dolina Nidy, Fortis Bank SA – NV – Dominet SA i Dominet Bank SA. Dr Janusz Fiszer był współzałożycielem, a następnie prezesem Zarządu Międzynarodowego Stowarzyszenia Podatkowego w Polsce, oddziału International Fiscal Association (IFA) oraz członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Planowania Podatkowego (International Tax Planning Association – ITPA).

Uczestniczył w dziesiątkach seminariów i konferencji krajowych oraz zagranicznych związanych z tematyką podatkową i finansową w takich miastach jak: (Budapeszt (1993), Pretoria (1993), Drezno (1994), Warszawa (1995-2006), Szczecin (1998), Dublin (2001), Londyn (2002-2005)). W latach 1994-1995 był wykładowcą specjalistycznych kursów poświęconych międzynarodowemu prawu podatkowego i umowom o unikaniu podwójnego opodatkowania organizowanych przez OECD dla pracowników administracji podatkowych państw Europy Środkowo-Wschodniej w Wiedniu (1994), Ankarze (1994, 1995), Kopenhadze (1994, 1995) i Stambule (1995).

Był autorem ponad 1100 publikacji specjalistycznych dotyczących aspektów prawnopodatkowych oraz finansowych, m.in. w takich czasopismach jak „Finanse”, „Państwo i Prawo”, „Monitor Podatkowy”, „Gazeta Prawna”, „Tax News Service”, „East European Business Law”, „European Taxation”, „Intertax”, „Wirtschaft und Recht in Osteuropa”. Współtworzył „Komentarz do ustawy o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji” (1993 r.). Był stałym wieloletnim korespondentem fachowych czasopism podatkowych: „Tax Notes International” (Stany Zjednoczone), „Tax News Service” (Holandia) oraz „East European Business Law” (Wielka Brytania). W 1993 r. został członkiem rady programowej miesięcznika „Monitor Podatkowy”, a od 2004 r. był stałym współpracownikiem „Dziennika Gazeta Prawna”.

Dr Janusz Fiszer był wielokrotnym liderem międzynarodowych i krajowych rankingów prawników – specjalistów prawa podatkowego i doradców podatkowych: Chambers, Chambers Europe, World Tax, Ranking of Tax Advisory Firms and Tax Advisors, Who’s Who Legal – The International Who’s Who of Business Lawyers, „Rzeczpospolitej”, „Dziennika Gazeta Prawna” oraz „Forbesa”. W 2016 r. otrzymał tytuł Doradcy Podatkowego Dziesięciolecia w dziedzinie międzynarodowego prawa podatkowego, a w 2019 r., w 13. edycji rankingu, został uznany za najlepszego eksperta w tej dziedzinie.

Wszystkich osiągnięć doktora Fiszera na polu zawodowym i akademickim nie sposób wymienić.

Należy przy tym zaznaczyć, że dr Janusz Fiszer był nie tylko cenionym i wybitnym ekspertem w dziedzinie polskiego i międzynarodowego prawa podatkowego. Prywatnie był wielkim pasjonatem historii, znawcą dziejów imperium brytyjskiego, kolekcjonerem antyków, starodruków i książek. Wokół swoich zainteresowań stworzył niezwykłą kolekcję zabytków o spójnym zakresie merytorycznym, chronologicznym i topograficznym. Są to obiekty związane głównie z dziejami krajów anglosaskich, ale nie brak wśród nich prawdziwych perełek związanych z ważnymi wydarzeniami w Polsce, Włoszech, Francji, Rosji czy krajach Ameryki Południowej. Zgromadzone na przestrzeni wielu lat materiały archiwalne oraz ikonograficzne mają obecnie ogromną i niepodważalną wartość zarówno naukowo-dydaktyczną, jak i wystawienniczą. Spuścizna po Doktorze zawiera obiekty pochodzące z różnych kontynentów i prawdopodobnie jest jedną z większych kolekcji tego typu w Europie, jeśli nie na świecie.

W jego skład wchodzą niepublikowane dotąd muzealia o niepodważalnym walorze poznawczym, jak i artystycznym, m.in. bezcenne archiwalia, w tym bulle papieskie, korespondencje monarchów europejskich (jak królowej Wiktorii, Edwarda VIII Jerzego VI, Elżbiety II, Napoleona I, Napoleona III i Emanuela III), dokumenty sygnowane przez osoby mające wpływ na historię XX w. (m.in. Benito Mussolini, Winston Churchill, Ignacy Jan Paderewski), prezydentów Stanów Zjednoczonych (jak Abraham Lincoln, Thomas Jefferson, Richard Nixon i James Monroe) czy liczący kilka tysięcy obiektów zbiór papierów wartościowych wydawanych na przestrzeni XIX i XX w. przez światowych potentatów przedsiębiorstw kolejowych, samochodowych i górniczych. Wśród zabytków znalazła się także kolekcja kartograficzna z historycznymi mapami kolonii Imperium Brytyjskiego, mapami państw europejskich i afrykańskich. Dr Fiszer zgromadził również bezcenny zbiór XIX i XX-wiecznych fotografii dokumentujących m.in. Egipt w okresie wielkich wykopalisk archeologicznych, życie w koloniach zamorskich, czy brytyjską rodzinę królewską. Pośród muzealiów znajdują się także takie obiekty, jak kolekcja filatelistyczna, XIX i XX-wieczne ryciny i plany, zabytkowe kałamarze i papierośnice, brytyjskie ordery, kolekcja autografów czy zaproszenia na koronacje królewskie.

Dr Janusz Fiszer zmarł 2 września 2019 r.

W rozmowach z najbliższymi dr Fiszer często wspominał, że wszystko, co osiągnął – wiedzę, pozycję zawodową – zawdzięcza swojej Alma Mater. Dlatego prof. dr hab. n. med. Urszula Fiszer zdecydowała się na podarowanie Uniwersytetowi Warszawskiemu jako formy podziękowania, kolekcji niezwykle bliskiej jej mężowi. W 2020 r. uczelnia stała się właścicielem bezcennego zbioru, skrupulatnie gromadzonego przez jednego z jej pracowników.

Rozpoczynając swoją karierę na Uniwersytecie Warszawskim, dr Fiszer ślubował kształcić i wychowywać młodzież na ideowych i światłych obywateli zdolnych aktywnie uczestniczyć w rozwoju gospodarki i kultury, w działalności naukowo-badawczej i popularyzatorskiej szkoły wyższej. Robił to przez cały okres swojej pracy jako wybitny wykładowca. Zgromadził niezwykle wartościową kolekcję, która nadal służy temu celowi. Zbiory dr. Janusza Fiszera to wspaniałe eksponaty, które wypełnią gabloty (także wirtualne) Muzeum Uniwersytetu Warszawskiego. Ale to także obiekty o niepodważalnej wartości naukowej, pozwalające kolejnym pokoleniom studentów, doktorantów, badaczy poszerzyć naszą wiedzę o przeszłości.

Patronat honorowy: JM Rektor Uniwersytetu Warszawskiego

Organizator: „Varia” Fundacja Nauk Humanistycznych Uniwersytetu Warszawskiego, Muzeum Uniwersytetu Warszawskiego.

Projekt zrealizowany we współpracy z Narodowym Centrum Kultury. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.